www.strefaalergii.pl
strona 11
Adrenalina
donosowa
Są dowody badawcze, że adrenalina poda-
wana donosowo ma takie same cechy farma-
kodynamiczne i farmakokinetyczne jak adre-
nalina iniekcyjna (z uwzględnieniem różnicy
dawek).
Adrenalina w iniekcji podawana jest w daw-
ce 0,3 mg, a donosowo – w dawce 2 mg.
Badania wykazały, że obie drogi podania
adrenaliny są równie skuteczne.
Adrenalina donosowa ma rejestrację Food
& Drug Administration (FDA) i Europejskiej
Agencji Leków.
Czekamy, aż będzie dostępna także w Pol-
sce, co może nastąpić już za parę tygodni.
Czytasz:
Ale ja się boję igieł! Nowe drogi podawania adrenaliny
Adrenalina
– żyć albo nie żyć.
Już nie jesteśmy skazani
na iniekcje
Adrenalina (epinefryna) niezmiennie jest le-
kiem pierwszego wyboru w leczeniu anafilaksji,
ratującym życia pacjenta. Nie zastąpi jej żaden
inny lek. Dla chorego to być albo nie być.
Adrenalina w przypadku skurczu naszych naczyń
inicjuje walkę z hipotonią. Powoduje również
relaksację mięśniówki gładkiej drzewa oskrzelo-
wego i zapobiega dalszemu rozwojowi immu-
noalergicznego zapalenia narządowego.
Najczęstszą przyczyną ewentualnych niepowo-
dzeń w leczeniu anafilaksji jest zbyt późne
i niewłaściwe podanie adrenaliny.
Warto sobie uzmysłowić, że nie ma przeciw
wskazań do użycia adrenaliny w sytuacji wstrzą-
su. Należy pamiętać, że taką przeszkodą nie jest
tachykardia. Tachykardia to objaw rozwijającego
się wstrząsu.
A więc niepodanie bądź zbyt późne podanie
adrenaliny z powodu takich czy innych niepoko-
jów (np. lęku przed iniekcją, blokady psycholo
gicznej) może stanowić zagrożenie życia.
I stąd zrodziła się koncepcja, by zaproponować
inne drogi podania tego leku: donosową, pod-
językową i wziewną.