www.strefaalergii.pl
strona 5
Czytasz:
Alergia ekstremalna, czyli fakty o anafilaksji
Anafilaksja to stan nagły – w przypadku jej wys-
tąpienia trzeba reagować od razu, bez wahania.
Warto zdawać sobie sprawę z faktu, że taka re-
akcja może pojawić się zarówno u osób, z roz-
poznaną alergią, jak i tych, u których nigdy
wcześniej nie ujawnił się żaden rodzaj nadwra
żliwości [6].
U około 30% osób z anafilaksją nie wiadomo,
co ją spowodowało – brakuje wyraźnego czyn-
nika wyzwalającego [8].
W leczeniu ratunkowym kluczową rolę odgrywa
epinefryna (adrenalina) – substancja o krótkim,
lecz natychmiastowym działaniu.
W leczeniu anafilaksji nie ma alternatywy ani
przeciwwskazań do zastosowania adrenaliny.
Lek ten powinien zostać podany natychmiast po
rozpoznaniu pierwszych objawów reakcji – jest
to postępowanie, które może ocalić życie [1].
Adrenalinę podajemy domięśniowo – poprzez
wbicie igły w przednio-boczną część uda.
Dodatkowo w miarę możliwości należy szybko
przerwać kontakt z tym, co wywołało reakcję,
np. usunąć żądło pszczoły. Ważna jest też ocena
drożności dróg oddechowych i czynności serca.
W razie potrzeby – równocześnie z podaniem
adrenaliny – należy podjąć akcję resuscytacyjną
i wezwać pogotowie ratunkowe [1].
U większości chorych obserwuje się stopniowe
ustępowanie objawów zagrażających życiu już po
pierwszej dawce adrenaliny. Jej nieskuteczność
wskazuje na ciężki przebieg anafilaksji i bez-
pośrednie zagrożenie życia. W przypadku braku
poprawy do 5–10 minut od podania pierwszej
dawki podaje się drugą dawkę [1].
Z kolei jady owadów błonkoskrzydłych (takich
jak pszczoła, osa, trzmiel, szerszeń) stanowią
najczęstszą przyczynę reakcji anafilaktycznych
u nastolatków.
Ponad 60% takich reakcji kończy się pobytem
w szpitalu. Częściej niż w przypadku anafilaksji
na pokarm mamy tutaj do czynienia z objawami
ze strony układu sercowo-naczyniowego [1].
Alergia i adrenalina
– akcja-reakcja
Podanie adrenaliny